Μια ταινία έκπληξη των φετινών Καννών

H 60χρονη Ανζελίκ έχει ζήσει όλη της τη ζωή, τους έρωτες, τις φιλίες, τις μέρες και -κυρίως- τις νύχτες της στα καμπαρέ της εθνικής οδού που ενώνουν τα white trash σύνορα της Γαλλίας με τη Γερμανία. Εδώ και 40 χρόνια, εργάτες, ανθρακωρύχοι, νταλικέρηδες τη βλέπουν να χορεύει αισθησιακά στην ημιφωτισμένη πίστα και τη στριμώχνουν σ' ένα καναπεδάκι των σεπαρέ, με αντάλλαγμα μπουκάλια φτηνής σαμπάνιας που πληρώνουν πανάκριβα. Σήμερα, η Ανζελίκ φορώντας τις χρυσές της αλυσίδες, τα λεοπάρ της παντελόνια, τις ρυτίδες και την παρακμή της επιμένει στον ίδιο τρόπο ζωής. Μένει σ' ένα μικρό δωματιάκι πάνω από το καμπαρέ, διασκεδάζει με τις συναδέλφους που είναι και οι μοναδικές φίλες της, πίνει μέχρι το ξημέρωμα. Οταν ένας παλιός πελάτης της, ένας καλόκαρδος συνταξιούχος ανθρακωρύχος, εμφανίζεται ξανά στη ζωή της και της ζητά να τον παντρευτεί, οι ισορροπίες ταράζονται. Είναι τυχαίο ότι αυτό το «Party Girl» (παρόλα τα 4 παιδιά της) δεν επιδίωξε τόσα χρόνια μία σταθερότητα στην προσωπική της ζωή; Είναι ικανή να το καταφέρει σήμερα; Τι την τρομάζει περισσότερο: η μοναξιά ή ο συμβιβασμός μίας μικροαστικής καθημερινότητας;