Ο Ισπανός σκηνοθέτης Λόις Πατίνιο διερευνά τα πνευματικά και κινηματογραφικά όρια με ένα συμφωνικό, μεταβαλλόμενο ταξίδι σε έναν βουδιστικό ναό στο Λάος και σε μια φάρμα φυκιών στη Ζανζιβάρη.

Highlight: Στα μισά της ταινίας, ένα κείμενο στην οθόνη εξηγεί ότι τώρα θα ακολουθήσουμε την ψυχή του Mon στο bardo, την οριακή κατάσταση μεταξύ των σωμάτων – μια 15λεπτη ακολουθία που ήταν και η γενεσιουργός αιτία της ταινίας για τον Patiño. Σε αυτό το τμήμα της ταινίας πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας, και το αποτέλεσμα της αισθητηριακής συμφωνίας που εκτυλίσσεται είναι στοχαστικό και πραγματικά μεταμορφωτικό. Τα ηχητικά τοπία συγχωνεύονται το ένα με το άλλο, υποδηλώνοντας τη μετατόπιση του γήινου περιβάλλοντος και εκείνων που είναι πολύ πιο απερίγραπτα. Το σόου φωτός – ένας συνδυασμός αναλαμπών και λαμπερών χρωματικών πεδίων, που όλα βλέπονται μέσα από κλειστά βλέφαρα – θυμίζει το διάστικτο φως του ήλιου στο βαθύ δάσος τόσο εύκολα όσο και το ουράνιο μεγαλείο του υπερπέραν. Η ακολουθία είναι από τα πιο γοητευτικά κινηματογραφικά τεχνάσματα των τελευταίων ετών.