Μια πολιτική συντάκτρια, που έχει υποβαθμιστεί σε αθλητικογράφο, αναλαμβάνει να καλύψει την προεκλογική καμπάνια του επικρατέστερου υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές. Αυτός είναι ένας γοητευτικός πενηντάρης, γόνος μιας από τις μεγαλύτερες οικογένειες του τόπου. Όλα πάνε καλά, μέχρι που η έρευνα της δημοσιογράφου για το παρελθόν του υποψηφίου Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας φέρνει στο φως τελείως αναπάντεχα γεγονότα. H ρεπόρτερ είχε γνωρίσει παλιότερα τον αρχάριο πολιτικό, του οποίο το παρελθόν είναι λιγότερο άμεμπτο απ’ όσο ο ίδιος θα ήθελε… 

Χιούμορ και σάτιρα της ανώτερης κοινωνικής τάξης από τον Αλμπέρ Ντιποντέλ, που κλείνει το μάτι στον Εμανουέλ Μακρόν (και όχι μόνο)… Μια έξυπνη κωμωδία, με μπόλικο σασπένς, που λέει πολλά για τα ευρωπαϊκά πολιτικά ήθη.

Ο σκηνοθέτης, που ενσαρκώνει και τον  ήρωα της ταινίας του, δηλώνει πως ήθελε να γυρίσει ένα φιλμ για  «όσους μας κυβερνούν και είναι ανίκανοι να αναγνωρίσουν τα λάθη τους», ενώ επιδιώκει να φωτίσει τους μηχανισμούς και τα παιχνίδια της πολιτικής, μέσα από μία αφήγηση που έχει στοιχεία χιούμορ αλλά και ποίησης, και ποντάρει στο συλλογικό μας ασυνείδητο: «Η ταινία είναι ένα σχόλιο για τον κόσμο που μας περιβάλλει σε όλη του την τραγικότητα αλλά και σε όλη του την κωμικότητα».

Μία απίστευτη ιστορία σε ένα δυστοπικό χωρόχρονο που μοιάζει πολύ με τον δικό μας, η οποία γεννήθηκε στο μυαλό του Αλμπέρ Ντιποντέλ όταν παρακολούθησε το ντοκιμαντέρ BOBBY KENNEDY FOR PRESIDENT, με θέμα την καμπάνια του Ρόμπερτ  Κένεντι το 1968. «Η ομιλία του σε ένα γκέτο μαύρων, στην Ιντιανάπολις, όπου ανακοίνωσε τον θάνατο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ,  μου έκανε βαθιά εντύπωση για τη συγκινησιακή  δύναμή της. Η φαντασία μου έθεσε το εξής ερώτημα: τι θα γινόταν αν ο Κένεντι δεν είχε αποκαλύψει την αληθινή πολιτική και κοινωνική του ατζέντα; Θα ζούσε; Όμως ήταν αποφασισμένος κι αυτή η ηρωική του αποφασιστικότητα ήταν η αφετηρία για τον ήρωα της ταινίας μου, τον Πιερ Ενρι Μερσιέ».

Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ένα απρόσμενο σύγχρονο παραμύθι, μία ιστορία με έντονα στοιχεία φαντασίας,  μία αίσθηση που ενισχύεται από την εντυπωσιακή φωτογραφία της ταινίας. «Ήταν ο τρόπος μου ώστε να πάρω τις αποστάσεις μου από τη σοβαροφάνεια αλλά και από τις συγκρίσεις με αληθινούς πολιτικούς…», εξομολογείται ο Αλμπέρ Ντιποντέλ.

Όσο για το κωμικό στοιχείο  αυτό εκφράζεται σε μεγάλο βαθμό από τον ξεκαρδιστικό κάμεραμαν, τον πιστό και αφελή συνοδοιπόρο της δημοσιογράφου.