Μπέντζαμιν Ρι, Νορβηγία, 2024, 104'

Πού βρίσκεται η αλήθεια της ύπαρξής μας και πού ακριβώς ζεις ως ο πραγματικός εαυτός σου; Αυτό διερωτάται το φιλμ του Μπέντζαμιν Ρι (Η ζωγράφος και ο κλέφτης) μέσα από την ιστορία ενός Νορβηγού gamer που πέθανε σε ηλικία 25 ετών, έχοντας ζήσει από μικρός με μια εκφυλιστική ασθένεια. Η οικογένειά του πίστευε πως ήταν μια μοναχική ύπαρξη, ένα πλάσμα «φυλακισμένο» μπροστά στον υπολογιστή του, ώσπου ανακάλυψε μετά θάνατον ότι η παρουσία του στον ψηφιακό κόσμο ήταν συναρπαστική. Κάπου εκεί έξω, στο online παιχνίδι War of Warcraft, o Ιμπελέν, όπως ήταν το όνομα του avatar του, όχι μόνο ήταν εξαιρετικά δημοφιλής, αλλά είχε αγγίξει τις ζωές πολλών χρηστών – ανθρωποι που σήμερα επιστρέφουν γενναιόδωρα την αγάπη του στους γονείς του, σε offline περιβάλλον. Απροσδόκητα και ανεπιτήδευτα συγκινητικό, ευρηματικό στη μορφή του και υπέροχο σε κάθε πτυχή του, το Ιμπελέν είναι μια ταινία που ραγίζει ακόμη και καρδιές από πέτρα, και που υπενθυμίζει πως η αγάπη, οι δεσμοί μιας κοινότητας και το εύρος των συναισθημάτων δεν απαιτούν απαραίτητα έναν φυσικό κόσμο για να ανθίσουν.

Benjamin Ree, Norway, 2024, 104'

Where is the truth of our existence, and where exactly does one exist as their true self? The film by Benjamin Ree (The Painter and the Thief) inspires us to question exactly that through the story of a Norwegian gamer who passed away at the age of 25, after having suffered from a degenerative disease from a very young age. His family believed him to be a solitary being, leading an existence “imprisoned” in front of his PC, until they found out posthumously that his presence in the digital sphere was fascinating. Somewhere out there, in the online game War of Warcraft, Ibelin – as was his avatar name – was not only extremely popular but he had also touched the lives of many users – people that today generously return his love to his parents offline. Startlingly and naturally emotional, ingenious in its format, as well as exquisite in each of its aspects, Ibelin is a heartbreaking film, touching even hearts of stone and serving as a reminder that love, a community’s ties, and the emotional range do not necessarily require a physical world in order to blossom.