Γιόχαν Γριμονπρές, Βέλγιο, Γαλλία, Ολλανδία, 2024, 150'

Τίποτα λιγότερο από ένα αριστοτεχνικά δομημένο κινηματογραφικό δοκίμιο, το νέο ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη και multimedia artist Γιόχαν Γκριμονπρές (Double Take) είναι ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, γεωπολιτικής, τζαζ μουσικής, ψυχροπολεμικής ίντριγκας και αποικιοκρατικών πρακτικών με φόντο το Κονγκό και την δολοφονία του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου του, Πατρίς Λουμούμπα. Την ίδια στιγμή εξαντλητικά λεπτομερές στην έρευνα και τα στοιχεία του, αλλά και απόλυτα ευρηματικό κι ελεύθερο στη φόρμα του, το φιλμ ακολουθεί την άνοδο στην εξουσία του Λουμούμπα και ταυτόχρονα την αντίσταση των αποικιοκρατών να αφήσουν τον έλεγχο της χώρας στα χέρια των πολιτών της. Παράλληλα, το φιλμ καταγράφει την προσπάθεια των ΗΠΑ να ασκήσουν επιρροή μέσω απεσταλμένων τζαζ μουσικών όπως οι Νίνα Σιμόν, Ντιουκ Ελινγκτον και Λούις Αρμστρονγκ που βρέθηκαν στη χώρα για να παίξουν μουσικη, όντας εν αγνοία τους αντιπερισπασμός στις μηχανορραφίες της CIA. Το αποτέλεσμα είναι ένα φιλμ που πάλλεται από μουσική και κινηματογραφική ενέργεια. Ένα έντονο πολιτικό κατηγορώ για τα φαντάσματα της αποικιοκρατίας που ακόμη αρνούνται να πεθάνουν.

Johan Grimonprez, Belgium, France, The Netherlands, 2024, 150'

Nothing less than a masterfully structured film essay, filmmaker and multimedia artist Johan Grimonprez’s (Double Take) new documentary is an explosive cocktail of geopolitics, jazz music, cold-war intrigues, and colonization practices, having Congo and the murder of Patrice Lumumba, its first democratically elected prime minister, as its backdrop. Both exhaustingly detailed in its research and data, and absolutely ingenious and free in its format, the film follows Lumumba’s rise to power and the colonialists’ resistance to releasing control of the country into the hands of its citizens. Simultaneously, the film chronicles the USA’s attempt to influence the country through dispatched jazz musicians such as Nina Simone, Duke Ellington, Louis Armstrong who found themselves in the country in order to play music, ignorant to the fact that they were nothing more than a diversion for CIA’s machinations. The outcome is a film vibrating with music and cinematic energy while embodying an intense political “J’accuse” towards the ghosts of colonization that still refuse to be put down.