Βόιτσεχ Γέρζι Χας, Πολωνία, 1973, 124'

Ο νεαρός Γιόζεφ αποφασίζει να επισκεφτεί ένα ερειπωμένο σανατόριο για να δει τον πατέρα του. Όταν φτάνει εκεί, μαθαίνει ότι ο πατέρας του έχει πάψει να αναπνέει αλλά δεν έχει πεθάνει ακόμα, ίσως λόγω της άφιξης του Γιόζεφ που μπορεί να έχει σταματήσει τον χρόνο στο σανατόριο. Ο νεαρός άντρας ξεκινάει ένα αναπάντεχο ταξίδι στα δωμάτια του ιδρύματος, καθένα από τα οποία ζωντανεύει κόσμους προερχόμενους κατευθείαν απ’ το πανδαιμόνιο της ψυχής του. Βασισμένο σε μια συλλογή διηγημάτων του Πολωνοεβραίου συγγραφέα Μπρούνο Σουλτς, το Σανατόριο κάτω απ'την κλεψύδρα αποτελεί τον ορισμό της ταινίας-ονείρου. Καθώς το παρακολουθείς, έχεις την αίσθηση πως το δημιουργεί μάλλον το υποσυνείδητό σου σε πραγματικό χρόνο παρά η –εκπληκτικά έκκεντρη και γοητευτικά παράδοξη– ματιά του σκηνοθέτη. Ένα οπτικοακουστικό ψηφιδωτό υπερρεαλιστικών εικόνων, το οποίο στη δημοσκόπηση του 2015 που διεξήγαγε το Πολωνικό Μουσείο Κινηματογράφου στο Γουτζ κατατάχθηκε ως η πέμπτη καλύτερη πολωνική ταινία όλων των εποχών.

Wojciech Jerzy Has, Poland, 1973, 124'

A young man named Joseph decides to visit a derelict sanatorium to see his father. He reaches the place to learn that his father has stopped breathing but is not yet dead – perhaps because of Joseph’s arrival, which may have stopped time at the sanatorium. The young man begins an astonishing journey through the rooms of the institution, each of which brings to life worlds drawn straight from the pandemonium that rages inside his soul. Based on a collection of short stories by the Polish Jewish author Bruno Schulz, The Hourglass Sanatorium is the epitome of a filmic dream. While watching, you get the sense that it is likely being created by your own subconscious in real time rather than by the director’s – exquisitely eccentric and charmingly absurd – vision. An audio-visual mosaic of surrealist images that, in a 2015 poll conducted by the Film Museum in Łódź, was ranked the fifth best Polish film of all time.