Κένζι Μιζογκούτσι, Ιαπωνία, 1953, 97'

Στις αρχές της άνοιξης την περίοδο των ιαπωνικών εμφύλιων πολέμων του 16ου αιώνα στη λίμνη Μπίβα στην επαρχία Όμι, ο οικογενειάρχης αγρότης και τεχνίτης Γκενζούρο ταξιδεύει στη Ναγκαχάμα για να πουλήσει τα προϊόντα του και αποκτά μια μικρή περιουσία. Ο γείτονάς του ο Τομπέι ονειρεύεται να γίνει σαμουράι, αλλά δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει την απαραίτητη στολή. Οι άπληστοι Γκενζούρο και Τομπέι συνεργάζονται κατασκευάζοντας πήλινα αγγεία, που προσδοκούν να τα πουλήσουν και να πλουτίσουν. Τι να πεις για το αριστούργημα του Κέντζι Μιζογκούτσι που να μην έχει ήδη γραφτεί; Έχοντας εξασφαλίσει εδώ και χρόνια περίοπτη θέση στην ιστορία του κινηματογράφου, θεωρούμενο –απολύτως εύλογα– μια απ’ τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, αγαπημένο έργο του Μάρτιν Σκορσέζε και του Αντρέι Ταρκόφσκι, το Ουγκέτσου Μονογκατάρι, η διαχρονική ηθική παραβολή του Μιζογκούτσι, δεν είναι απλώς μια κλασική ιαπωνική ιστορία με φαντάσματα, αλλά ένα ασπρόμαυρο διαμάντι μεγάλου σινεμά που εξακολουθεί να μαγεύει με την εξπρεσιονιστική ομορφιά και την ποιητική θλίψη του.

Kenji Mizoguchi, Japan, 1953, 97'

One early spring during the Warring States period in 16th-century Japan, on the shores of Lake Biwa in the Omi Province, the family man Genjurô – a farmer and craftsman – travels to Nagahama to sell his wares and makes a small fortune. His neighbor Tobei dreams of becoming a samurai but does not have the funds to buy the necessary suit of armor. The avaricious Genjurô and Tobei join forces to make clay pots, hoping to sell them and become rich. What can one note about this Kenji Mizoguchi masterpiece that has not already been written? Having secured itself a prominent place in the history of cinema long ago, considered as it is – and most deservedly so – one of the best films of all time, and beloved by Martin Scorsese and Andrei Tarkovsky, Mizoguchi’s timeless moral parable is not simply a classic Japanese story featuring ghosts; it is a black-and-white gem of monumental cinema that continues to enchant with its expressionistic beauty and poetic sorrow.