- Πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να βοηθήσω τον εαυτό μου είναι να προσεύχομαι. Τίποτε άλλο.

- Είναι και αυτό κάτι, από το τίποτα.

- Το καθόλου είναι χειρότερο!

- Ναι, το τίποτα είναι κάτι.

- Καθόλου ίσον μηδέν!

- Ενώ το τίποτα είναι κάτι.

- Ένα τίποτα για το καθόλου!

Δύο μονόπρακτα του Δημήτρη Ξηρού, «Κύριε Ελέησον» & «Η ΜαΞε», που μπλέκονται και αλληλοσυμπληρώνονται.

Τέσσερις φίλοι -πρώην πλούσιοι & πετυχημένοι, νυν νεόπτωχοι & άστεγοι- οδηγούνται από τη μεγάλη κοινωνική και οικονομική άνεση, στην ανέχεια και την παραίτηση.

Συνομιλούν μεταξύ τους, ενώ στην πραγματικότητα απλώς μονολογούν γιατί κανείς δεν μπορεί να ακούσει τον άλλο.

Έχει νόημα να ζήσουν κι άλλο έτσι;

Τι τους οδήγησε σ’  αυτήν την κατάσταση; Έφταιξε η οικονομική κρίση ή κάποιο από τα παιχνίδια τους;