Ένα δυνατό έργο-σχόλιο πάνω στην αλλοίωση της ταυτότητάς μας, στην κατασκευή των αναμνήσεών μας, στα υπαρξιακά απωθημένα, στη μανιώδη ανάγκη διαιώνισης του είδους μας, στις αυτοεξαπατήσεις των γονιών που μας καταστρέφουν. Την παράσταση σκηνοθετεί η νεαρή Έμιλυ Λουΐζου, Ελληνίδα σκηνοθέτις που ζει στο Λονδίνο, η δουλειά της οποίας προσέλκυσε το έντονο ενδιαφέρον του κοινού και του θεατρικού κόσμου της βρετανικής πρωτεύουσας. Τρεις εξαιρετικοί ηθοποιοί, ο Στέλιος Μάινας, η Ιωάννα Παππά και ο Ορέστης Χαλκιάς, σχηματίζουν τη διανομή.

Ένα ζευγάρι πλαστικών χειρουργών έχει καταφέρει να νικάει το χρόνο και να ζει σε μια ατέλειωτη απομόνωση. Μέχρι το βράδυ που χτυπάει την πόρτα του σπιτιού τους ένας νεαρός. Είχε μόλις ένα ατύχημα και δε θυμάται ποιος είναι. Τον φιλοξενούν και τον περιθάλπουν. Όσο περνάνε οι μέρες όμως, το ζευγάρι δένεται όλο και περισσότερο με τον νεαρό. Αρχίζουν να παρεμβαίνουν πάνω στην εμφάνιση του με νυστέρι και ψαλίδι. Καθώς το πρόσωπό του αλλάζει, γίνεται παιδί τους.