Αλλαγή: Μέθοδος
Μια διασκευή βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Εντουάρ Λουί 

Είναι βράδυ. Βρισκόμαστε σ΄ ένα δωμάτιο, γεμάτο από βιβλία, χαρτιά, σημειώσεις. Εκεί, ένας νεαρός άνδρας προσπαθεί να γράψει. Θέλει να γίνει συγγραφέας. Ξαφνικά, μέσα στο δωμάτιο εμφανίζεται ένας άλλος νεαρός άνδρας, που αποφασίζει να τον βοηθήσει να θυμηθεί το παρελθόν του. Οι δύο αυτοί άνδρες κάνουν μια βουτιά στη μνήμη του πρώτου. Μέσα από αυτή τη βουτιά, ταξιδεύουμε μαζί τους από ένα χωριό του γαλλικού βορρά μέχρι το Παρίσι. Ο νεαρός που επιθυμεί να γίνει συγγραφέας, θα θυμηθεί τα χρόνια του στο λύκειο, πρόσωπα και καταστάσεις που τον σημάδεψαν, αλλά κυρίως την διαδικασία της επανεπινόησης του εαυτού και την ανάγκη να ξεφύγει από το παρελθόν του. Από την αρχή της αφήγησης, συνειδητοποιούμε ότι οι δύο αυτοί άνδρες, είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο εαυτός που επιθυμεί να γίνει συγγραφέας, είναι ο εαυτός του παρόντος, ο εαυτός που θέλει, να εξελιχθεί, να προχωρήσει και ο άλλος είναι ο παρελθοντικός / έφηβος εαυτός, αυτός ο εαυτός που είναι γεμάτος από ενοχικότητα και φόβο για το μέλλον, είναι ο εαυτός που θα ήθελε να μείνει και να με κάθε τρόπο κατηγορεί τον παροντικό εαυτό για τα πρόσωπα και τους τόπους που άφησε πίσω του. Η σύγκρουση μεταξύ παρελθοντικού και παροντικού εαυτού είναι αναπόφευκτη.

Tο βιβλίο του Εντουάρ Λουί, «Αλλαγή: Μέθοδος», στάθηκε η αφορμή, να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι με τον Διονύση και τον Κωσταντίνο, και να ερευνήσουμε πάνω στην έννοια της ταυτότητας με την ευρύτερη έννοια, την σεξουαλική, την ταξική, την κοινωνική και το πώς μία προσωπική ιστορία, παίρνει κοινωνικό-πολιτικές προεκτάσεις. Μέσα από αυτή την ιστορία παρακολουθούμε τον προσωπικό αγώνα ενός ανθρώπου να αλλάξει, να μεταμορφωθεί, να εξελιχθεί και να ξεφύγει από το παρελθόν.

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Δεν γεννηθήκαμε όλοι με τις ίδιες ευκαιρίες, δεν γεννηθήκαμε όλοι σε περιβάλλοντα προνομιούχα. Κάποιοι άνθρωποι έρχονται σε αυτό τον κόσμο, μαθαίνοντας να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η ιστορία αυτού του αγοριού, από μια φτωχή οικογένεια ενός χωριού του γαλλικού βορρά, δίνει φωνή σε αυτές τις κοινωνικές τάξεις και σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ένα μέλλον προδιαγεγραμμένο και δύσκολο. Παρόλο που ήμουν πολύ πιο τυχερή από αυτό το αγόρι, η ιστορία του μιλά στην καρδιά μου, γιατί ποιος άνθρωπος εν τέλει δεν θέλει να αγαπηθεί? Ποιος άνθρωπος δεν θέλει να γίνει αποδεκτός από τους άλλους? Ποιος δεν έχει νιώσει διαφορετικός από τους άλλους, έστω και μία φορά, κάποια στιγμή στη ζωή του? Ποιος άνθρωπος δεν θέλει να βρει την θέση του σε αυτό τον κόσμο? Μόνο έμπνευση, δύναμη και κουράγιο παίρνω από αυτή την ιστορία που μας προσφέρει ο Λουί, για να προχωρήσω, να πάω μπροστά, να εξελιχθώ και να αλλάξω και εγώ η ίδια. Και ίσως μία απόδειξη αυτού, είναι το γεγονός ότι κάνω αυτή την παράσταση.

Θα κλείσω με μία φράση του Σαρτρ, στην οποία, πιστεύω βρίσκεται συμπυκνωμένο μεγάλο μέρος της ουσίας του έργου «Αλλαγή: Μέθοδος», η οποία λέει το εξής: «Σημασία δεν έχει πως σε έκαναν αλλά τι κάνεις εσύ ο ίδιος με αυτό που σε έκαναν».

Εύα Φρακτοπούλου